ਮਹਾਨ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸਰ ਆਈਜ਼ਕ ਨਿਊਟਨ ਨੂੰ ਦਿਹਾਂਤ ਹੋਏ 295 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਗੁਰੂਤਾਕਰਸ਼ਣ ਅਤੇ ਗਤੀ ਦੇ ਜੋ ਨਿਯਮ ਉਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿੱਤੇ ਸਨ, ਅੱਜ ਵੀ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਲਾਂ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਬਰਫ਼ਬਾਰੀ ਤੱਕ ਨੂੰ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਿਯਮਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਡੇ ਆਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜ, ਚੰਦ, ਤਾਰੇ ਅਤੇ ਗ੍ਰਹਿ ਅਤੇ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ਇੱਕੋ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਆਉ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸੂਰਜੀ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਹਰ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੀ ਸਹੀ ਗਣਨਾ ਕਰੀਏ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੂਰੇ ਸਪੇਸ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਇਹ ਨਿਯਮ ਵਿਗਾੜਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਤਾਰਿਆਂ, ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਅਤੇ ਉਪਗ੍ਰਹਿਆਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਜੋ ਸਾਡੀ ਗਲੈਕਸੀ ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਕਿਨਾਰੇ ‘ਤੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਤੀ ਬੇਮਿਸਾਲ ਤੇਜ਼ ਜਾਪਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਇੰਨੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਦੌੜਦੇ ਹਨ ਇਸ ਸਵਾਲ ਨੇ ਖਗੋਲ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਉਲਝਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਕ ਸਿਧਾਂਤ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਗੁਰੂਤਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉੱਥੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਗਤੀ ਵਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬੁਝਾਰਤ ਹੱਲ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ ਇਸ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪਰਿਕਲਪਨਾ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਇਆ ਹੈ, ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਵਿਗਿਆਨ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਬੁਝਾਰਤ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਸ ਨਤੀਜੇ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਕਿ ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਅਦਿੱਖ ਪਦਾਰਥ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਗਤੀ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ‘ਡਾਰਕ ਮੈਟਰ’ ਦੀ ਪਰਿਕਲਪਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਅਰਥਾਤ, ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਪਦਾਰਥ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਜਿਸਦਾ ਕੋਈ ਭਾਰ ਜਾਂ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਨਾ ਕੋਈ ਰੋਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਸੋਖਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਰੌਸ਼ਨੀ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਪੰਜ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਪਰਿਕਲਪਨਾ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਡਾਰਕ ਮੈਟਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਕਾਸ਼ੀ ਪਦਾਰਥ ਨਿਊਟਨ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਇਹ ਡਾਰਕ ਮੈਟਰ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਪਰ ਇਹ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਗਣਨਾਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਿੱਸਾ ਜ਼ਰੂਰ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨੀ ਵੀ ਇਸ ਸਿੱਟੇ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਕਿ ਇਸ ਸਾਰੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ 85 ਫੀਸਦੀ ਹਿੱਸਾ ਡਾਰਕ ਮੈਟਰ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਸ ਤੱਥ ਬਾਰੇ ਲਗਭਗ ਇਕਮਤ ਜਾਪਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਖਰੇਵੇਂ ਦੀ ਬੁਝਾਰਤ ਇਸ ਨਾਲ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਲਝੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਬੁਝਾਰਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਮੋਰਧਾਈ ਮਿਲਗ੍ਰੋਮ ਦੁਆਰਾ ਅਜ਼ਮਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਸੇ ਪੁਰਾਣੇ ਵਿਚਾਰ ‘ਤੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਕਿ ਗੁਰੂਤਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋਣ ਨਾਲ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਗਤੀ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਗੁਰੂਤਾ ਦਾ ਅਜਿਹਾ ਨਿਯਮ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਲਈ ਕਿਸੇ ਅਦਿੱਖ ਪਦਾਰਥ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਗਤੀ ਦਾ ਵਕਰ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਤੀ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨਾਲ, ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਸਮਝਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ ਕਿ ਕਿਹੜੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਾਰਾ ਜਾਂ ਆਕਾਸ਼ੀ ਸਰੀਰ ਕਿਸ ਗਤੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧੇਗਾ। ਇਸ ਨਵੇਂ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ‘ਮਿਲਗਰੋਮੀਅਨ ਡਾਇਨਾਮਿਕਸ’ ਦਾ ਨਾਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਈਜ਼ੈਕ ਨਿਊਟਨ ਦੇ ਗੁਰੂਤਾ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਵਿਸਤਾਰ ਹੈ, ਜੋ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਦੇ ਤਾਰਿਆਂ ਅਤੇ ਆਕਾਸ਼ਗੰਗਾ ਦੇ ਉਪਗ੍ਰਹਿਾਂ ਦੀ ਗਤੀ ‘ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸੇ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ‘ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨਿਊਟਨ ਨੇ ਤਿੰਨ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।