ਲੋੜਾਂ ਤੇ ਸਾਂਝਾਂ
ਰੱਬ ਕਰੇ ਕਿ ਲੋੜਾਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਰਹਿਣ,
ਤਾਂ ਸਾਂਝਾਂ ਬਣੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿਣ ਸਾਂਝੇ,
ਤਾਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਜੁੜੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਰੂਹਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ,
ਜੋ ਭੇਦ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਖੋਲ੍ਹਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾ ਦੇਈਏ,
ਤਾਂ ਦਿਲ ਤੋਂ ਜੁੜੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਬੀਤੇ ਪਲਾਂ ਦੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਯਾਦਾਂ,
ਫਿਰ ਤੋਂ ਮੁੜੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਜ਼ਿੰਦਗ਼ੀ ਵਿੱਚ ਡਿਗਦੇ ਢਹਿੰਦਿਆਂ ਨੂੰ
ਹੁੰਦੀ ਏ ਲੋੜ ਸਹਾਰਿਆਂ ਦੀ,
ਦੇ ਦੇਈਏ ਹੌਂਸਲਾ ਹੱਥ ਫ਼ੜਾ ਕੇ,
ਫਿਰ ਸਾਂਝਾਂ ਬਣੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ।
———————00000———————
ਸਫ਼ਰ – ਏ – ਸ਼ਹੀਦੀ
ਰਾਤਾਂ ਪੋਹ ਦੀਆਂ ਆਈਆਂ,
ਸਾਥੋਂ ਜਾਣ ਨਾ ਭੁਲਾਈਆਂ।
ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰੂ ਪਿਤਾ ਨੇ ਕਿਲ੍ਹਾ ਸੀ ਛੱਡਿਆ,
ਫਿਰ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਈਆਂ ਜੁਦਾਈਆਂ।
ਦੋ ਲਾਲ ਗੜ੍ਹੀ ਚਮਕੌਰ ਅੰਦਰ,
ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਭਾਜੜਾਂ ਸੀ ਪਾਈਆਂ।
ਜੂਝਦੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ,
ਗੁਰੂ ਪਿਤਾ ਨੇ ਸੀ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾਈਆਂ।
ਦੋ ਸੂਬੇ ਦੀ ਕਚਿਹਰੀ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਹੋਏ,
ਜਿੱਥੇ ਗਈਆਂ ਅਣਖਾਂ ਸੀ ਪੁਗਾਈਆਂ ।
ਹੱਥੀਂ ਲਾ ਕੇ ਕਲਗ਼ੀਆਂ ਤੋਰੇ ਦਾਦੀ,
‘ਨਿੱਕੀਆਂ ਜਿੰਦਾਂ’ ਗਈਆਂ ਨੀਹਾਂ ‘ਚ ਚਣਾਈਆਂ ।
‘ਹਿੰਦ ਦੀ ਚਾਦਰ ‘ਦਾਦੇ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਨੇ,
ਝਾਤਾਂ ਅੰਬਰ ਚੋਂ ਪਾਈਆਂ।
ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਵੀ ਠੰਡੇ ਬੁਰਜ ਅੰਦਰ,
ਲਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੀ ਸਮਾਈਆਂ ।
ਇਹ ਕੁਰਬਾਨੀ ਬੜੀ ਏ ਲਾਸਾਨੀ
ਸੁਣ ਲਉ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀ ਸਾਰੇ ਇਹ ਜੁਬਾਨੀ।
ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ, ਮਾਂ ਅਤੇ ਬਾਪ ਵਾਰੇ,
ਆਪਾ ਵਾਰ ਕੇ ਗੁਰੂ ਦਸਮੇਸ਼ ਨੇ ਸੀ
ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਲਈ ਕੀਮਤਾਂ ਚੁਕਾਈਆਂ।
———————00000———————