ਰੱਬਾ ਵੀਰ ਦੇਈਂ

ਇੰਨੀਆਂ ਮੰਨਤਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਆਖਰ ਉਹ ਦਿਨ ਵੀ ਆ ਗਿਆ,ਜਿਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ  ਭਾਗਾਂ ਭਰਿਆ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਅੱਜ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਖੀਵੀਆਂ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭਰਾ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਕੋਈ ਝਿੜਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵੀ ਗੇਟ ਅੱਗੇ ਸ਼ਰੀਂਹ ਬੱਝਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਪ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬਾਪ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੰਦਾ। ਉਹ ਸੋਚਦੀਆਂ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਡੇਗ ਦੇਣ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਮਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਪਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਾਪ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਗਿਆ । ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਬੈਠਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਦਿੰਦਾ ਨਾਂ ਖੇਡਣ ਦਿੰਦਾ।ਜਿਥੋਂ ਤਕ ਹੁੰਦਾ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰੱਖਦਾ । ਉਹ ਦਿਲ ਵਿਚ ਭਰਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਲਈ ਤਰਸਦੀਆਂ ਉਸ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ। ਪਰ ਭਰਾ ਵੀ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਵੱਡਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਖੁਦ ਕੁਝ ਖਾਸ ਸਮਝਣ ਲਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਭੈਣਾਂ ਨਾਲ ਬੋਲਣਾ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੀ ਹੇਠੀ ਸਮਝਦਾ । ਇਹੋ ਹੀ ਭਰਾ ਸੀ ਜਿਸ ਲਈ ਭੈਣਾਂ  ਅੱਜ ਤੱਕ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜੁਬਾਨਾਂ ਤੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਓਹੀ ਅਰਦਾਸ ਰੱਟੀ ਹੋਈ ਸੀ,ਰੱਬਾ ਵੀਰ ਦੇਈਂ। ਹੱਦ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਹੋਈ ,ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਾਪ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਸ਼ਰੇਆਮ ਬੋਲ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ,ਇਹਨਾਂ ਭੂਤਣੀਆਂ ਕੋਲੋ ਕੁਝ ਲੈਕੇ ਨਾ ਖਾਵੀਂ,ਤੈਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦੇਣਗੀਆਂ ,ਜ਼ਮੀਨ ਪਿੱਛੇ । ਹਉਕੇ ਲੈਂਦੀਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਹੋਈਆਂ ਤੇ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਆਪਣੇ ਘਰੀਂ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਬੇਹੱਦ ਸ਼ਰਮਾਕਲ, ਤੇ ਭਰਾ ਇੰਨਾ ਹੀ ਮੂੰਹ ਫੱਟ , ਆਕੜ ਤੇ ਹੰਕਾਰ ਦਾ ਭਰਿਆ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਮੂੰਹ ਕੀ ਬੋਲਣਾ ਸੀ, ਬਾਪ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਇਸੇ ਗੱਲ ਤੋਂ ਕੁੱਟਣ ਵੀ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੇਟ ਘਰੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਹੀ ਕਿਉਂ ।

ਇਕਲੌਤਾ ਪੁੱਤ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹਿਆ। ਮਾਂ ਤਾਂ ਜਲਦੀ ਹੀ ਟੀਬੀ ਨਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਚਲਿਆ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿਵੇਂ ਕੱਟਣੀ ਹੈ। ਨੂੰਹ ਪੁੱਤ ਮਰਜ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਪੁੱਛਦੇ । ਕਈ ਵਾਰ ਭੁੱਖਾ ਹੀ ਸੌਣਾ ਪੈਂਦਾ।ਧੀਆਂ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲੋ ਆਪਣੀ ਹਾਲਤ ਛੁਪਾਉਂਦਾ,ਤਾਂ ਕਿ ਗਰੂਰ ਨੂੰ ਸੱਟ ਨਾ ਵੱਜ ਜਾਵੇ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੀਂਹ ਵਿਚ ਤਿਲਕ ਕੇ ਚੂਲਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਨੂੰਹ ਪੁੱਤ ਨੇ ਇਕ ਨੌਕਰ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਕੇ ਮੁੜ ਕੇ ਹਾਲ ਵੀ ਨਾ ਪੁੱਛਿਆ। ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਰਾਹੀਂ ਧੀਆਂ ਤਕ ਕਨਸੋ ਪਹੁੰਚੀ। ਚਾਰੇ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ ਆ ਪਹੁੰਚੀਆਂ। ਅੱਗੋ ਬਾਪ ਦੇ ਮੰਜੇ ਨਾਲ ਪਾਸੇ ਲੱਗ ਕੇ ਕੀੜੇ ਪਏ ਹੋਏ।ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਰੋ ਰੋ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਿੱਦ ਕਰਨ ਲੱਗੀਆਂ ਬਾਪੂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚਲ ,ਅਸੀਂ ਕਰਾਵਾਂਗੇ ਇਲਾਜ਼ ਤੇਰਾ। ਪਰ ਬਾਪੂ ਦੀ ਹਉਮੈਂ ਸੀ ਜਾਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ,ਉਹ ਹਾਂ ਨਾ ਕਰੇ।ਜਿਵੇਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਕੇ ਧੀਆਂ ਜਵਾਈਆਂ ਨੇ ਮਨਾ ਹੀ ਲਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਉਸਨੇ ਇਕ ਨਜ਼ਰ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਬਣਾਏ ਘਰ ਤੇ ਮਾਰੀ,ਤਾਂ ਉਹ ਘਰ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਮਰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਗਰੂਰ ਨੂੰ ਲਾਹਨਤ ਪਾਉਂਦਾ ਲੱਗਿਆ ।ਹੁਣ ਉਹ ਇਕ ਬਾਪ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਚਾਰ ਧੀਆਂ ਦਾ ,ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਠੋਹਕਰਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲਾਡਲਾ ਪੁੱਤ, ਉਸ ਲਈ ਇੱਕ ਗਾਹਲ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।