ਸਮਾਜਿਕ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਰੂਹ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਲਬਰੇਜ਼ ਹੈ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਮਾਂਗਟ ਦੀ ਦੂਸਰੀ ਕਾਵਿ ਕਿਰਤ “ਗੀਤ ਰੂਹਾਂ ਦੇ”

ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਜਰੂਰੀ ਨੇ,
ਐਤਕੀਂ ਤਾਂ ਪਾ ਗਿਆ
ਬੜੀ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਵੇ
ਕਿਹੜੀ ਚੰਦਰੀ ਮਜਬੂਰੀ
ਸਾਨੂੰ ਮਾਰ ਗਈ,
ਪ੍ਰਦੇਸੀਆ ਵੇ ਜਾਲਮਾਂ…..ਜੇਕਰ ਵੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਸਾਹਿਤ ਮਹਿਜ਼ ਇਕ ਦਿਲ ਪਰਚਾਵੇ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦਾ ਵੀ ਚਿਤਰਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਧੁਰ ਅੰਦਰੋਂ ਨਿਕਲੇ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਹਰਫਾਂ ਜ਼ਰੀਏ ਅਜਿਹੀ ਸੇਧ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਨਾਲ਼ ਕੁਝ ਸਿੱਖਿਆ ਜਾਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕੇ ਉਹ ਰਚਨਾ ਜਾਂ ਲਿਖਤ ਨੂੰ ਹੀ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਕੌਝੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਤੋਂ ਚਿੰਤਤ ਇੱਕ ਥਾਂ ਬੜੇ ਭਾਵੁਕ ਲਹਿਜ਼ੇ ‘ਚ ਆਖਦੀ ਹੈ …ਸੁੱਟ ਕੇ ਤੇਜ਼ਾਬ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਵੈਰੀਓ!
ਉਸ ਰਾਤ ਤੁਸੀਂ  ਕਿਵੇਂ  ਸੁੱਤੇ ਵੈਰੀਓ!ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਦਾ ਏਨਾ ਜਨੂੰਨ ਕਿ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਜਦ ਵੀ ਵਕਤ ਮਿਲਿਆ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ। ਹਰ ਵਕਤ ਹੀ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਲਮ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਲਈ ਜਿਉਂਦੈ ਐਪਰ ਮਾਂਗਟ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਓਸ ਮੋੜ ਤੋਂ ਮੁੜੇ ਹਨ ਜਿੱਥੋਂ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਮੁੜਦਾ, ਬਸ! ਸਮੇਂ ਦੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਕਰਵਟ ਸੀ ਕਿ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਕਲਮ ਦੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਸਾਥ ਨੇ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਐਸੀ ਚੇਟਕ ਲਗਾਈ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਦੁਖ ਦਰਦ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ‘ਚੋਂ ਮਨਫ਼ੀ ਹੋ ਗਈਆਂ।
ਸਮਾਜਿਕ ਰਿਸਤਿਆਂ, ਪ੍ਰੀਤਮ ਤੇ ਸਖੀਆਂ ਦੀ ਤਾਂਘ ਮਨ ਦੀਆਂ ਤਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਹੁਲਾਰਾ ਦੇਣ ਲੱਗੀ। ਦੂਰ ਖੇਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁੰਨੀਆਂ ਪਹੀਆਂ ਨੂੰ ਤੱਕਦੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕਲਮ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਲਿਖਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੁਰ ਕਰਦੀ :

ਦਿਨ ਤੇ ਤਿੳੁਹਾਰ, ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਸੁੰਨੇ ਲੱਗਦੇ!
ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਨਾਲ ਜਿੱਥੇ, ਰਾਹ ਨੀ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ!

ਏਥੇ ਹੀ ਬਸ ਨਹੀਂ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਕਈ ਲੇਖਕਾਂ, ਖਿਡਾਰੀਆਂ, ਰਾਜਨਿਤਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸੇ ਨੂੰ ਰੂਪਮਾਨ ਕਰਦੇ ਆਰਟੀਕਲ, ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਰੀਵੀਊ, ਸਾਹਿਤਕ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਆਦਿ ਲਿਖਕੇ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਨਿਵੇਕਲੀ ਪਹਿਚਾਣ ਵੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਬਹੁਤ ਜਲਦ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਦੂਸਰੀ ਕਾਵਿ ਪੁਸਤਕ “ਗੀਤ ਰੂਹਾਂ ਦੇ” ਪੁਸਤਕ ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਵਿ-ਜਗਤ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਬਿਖੇਰਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਵੇਗੀ । ਇਸ ਕਾਵਿ-ਪੁਸਤਕ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਕਵਿਤਾ ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਦੀ ਵੰਨਗੀ ਵਿੱਚ ਕਵਿੱਤਰੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਲਮ ਨੂੰ ਚਲਾੲਿਆ ਹੈ। ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਗੀਤ ਤੇ ਛੰਦ-ਬੱਧ ਕਾਵਿਕ ਰੂਪ ਵੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਪੁਸਤਕ ਦੇ ਟਾਈਟਲ ਕਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਲੇਠੀ ਕਾਵਿ ਕਿਰਤ “ਰਿਸ਼ਤੇ ਰੂਹਾਂ ਦੇ” ਵਾਂਗ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਸਰਵਰਕ ਵੀ ਦਾਸ ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਜ਼ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵੀ ਮਾਂਗਟ ਜੀ ਨੇ ਸੋਂਪੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਆਪ ਸਭਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਸ਼ੋਭਿਤ ਹੈ। ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਹੋ ਜਾ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਰੂਪ (ਸਰਵਰਕ) ਹੋਵੇ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਾਸ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਇਆ ਹੈ? ਇਹ ਸਭ ਪਾਠਕ ਵਰਗ ਤੇ ਛੱਡਦੇ ਹਾਂ।

ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਮਾਂਗਟ ਦੀਆਂ ਸਮੁੱਚੀਆਂ ਕਾਵਿ ਕਿਰਤਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾਂ ਬੜੀ ਸਾਦ-ਮੁਰਾਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਤਮਾਮ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਜ਼ਿਹਨ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਹੀ ਲਹਿ ਜਾਵੇਗੀ। ਬਹੁਤ ਜਲਦ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਗਲਾ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਾਵਿ ਪੁਸਤਕ ਦੇਣ ਦਾ ਹੈ। ਜਿਸਦਾ ਖਰੜਾ ਲਗਭਗ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਮਾਂਗਟ ਨਾਮ ਬੇਸ਼ੱਕ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਗਲਿਆਰੇ ਵਿੱਚ ਨਾਮ ਨਵਾਂ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ, ਪ੍ਰਿੰਟ ਮੀਡੀਆ, ਤੇ ਆਨ ਲਾਈਨ ਹਿੰਦੀ, ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਵਿ ਸੰਮੇਲਨਾਂ ਜ਼ਰੀਏ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਮਾਂਗਟ ਜੀ ਦਾ ਇੱਕ ਖ਼ਾਸ ਮੁਕਾਮ ਹੈ। ਮਾਂਗਟ ਜੀ ਦੇ ਲਿਖੇ ਕੁਝ ਸਿੰਗਲ ਟਰੈਕ ਵੱਖ ਵੱਖ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਸੁਨਣ ਨੂੰ ਮਿਲਣਗੇ।

ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਰੂਹ ਤੋਂ ਲਿਖਣ ਵਾਲੀ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਮਾਂਗਟ ਦਾ ਆਪਾਂ ਸਾਰੇ ਰਲਕੇ ਸਵਾਗਤ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਜੋ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾਂ ਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪਿੜ ਵਿਚ ਵੱਖਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣੇ ਤੇ ਏਸ ਨੇਕ ਰੂਹ ਦਾ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਨਾਮ ਚੁਣੀਂਦਾ ਸਾਹਿਤਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ੇ੍ਣੀ ਵਿੱਚ ਗਿਣਿਆ ਜਾਵੇ।

ਹੱਥਲੀ ਪਸਤਕ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦੈ ਅਨੇਕਾਂ ਪੰਨੇ ਭਰੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਪ ਸਭਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿਤਾਬ ਤੁਹਾਡੇ ਖਰਚੇ ਰੁਪਿਆਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਜਰੂਰ ਅਦਾ ਕਰੇਗੀ। ਦੁਆ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਮਾਂਗਟ ਜੀ ਦੀ ਇਹ ਮੌਲਿਕ ਕਿਰਤ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰ ਖਰਾ ਉਤਰਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਵੇਗੀ। ਅਖੀਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਪਾਸੋਂ ਦੁਆ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਲਮ ਹੋਰ ਚੰਗੇਰਾ ਰਚਦੀ ਰਹੇ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀ ਰਹੇ। ਆਮੀਨ…!