ਹੋਲੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਨੇੜੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੈਂਪਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਸਨ। ਉਹ ਹਰ ਸ਼ਾਮ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ।
“ਆਯੂਸ਼, ਇਸ ਵਾਰ ਸਾਡੇ ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਹੋਲੀ ਨਹੀਂ ਮਨਾਈ ਜਾਵੇਗੀ, ”ਮੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਖੁਰਕਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
“ਕਿਉਂ ਬਈ, ਸਾਡੇ ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਹਰ ਵਾਰ ਹੀ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਸਮਾਗਮ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਰ ਕੀ ਮੱਖੀ ਛਿੱਕ ਗਈ ਹੈ?” ਆਯੂਸ਼ ਦੇ ਇਸ ਬਿਆਨ ‘ਤੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਜ਼ੋਰ-ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਹੱਸਣ ਲੱਗੇ।
“ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ, ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਜਾਓ।” ਮੀਤ ਦੇ ਕਹਿਣ ‘ਤੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ।
“ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਜਲਦੀ ਦੱਸ ਬਈ, ਮੈਂ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਸਾਵੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਹੈ, ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਗਣਿਤ ਦਾ ਪੇਪਰ ਹੈ।” ਆਰਵ ਮੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਛੇਤੀ ਸੁਣਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
“ਯਾਰ, ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਨਾ ਪਾ, ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਦੱਸ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।” ਇਸ ਵਾਰ ਸੁਮਿਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ।
“ਉਹੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ 10ਵੀਂ ਅਤੇ 12ਵੀਂ ਦੀਆਂ ਬੋਰਡ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਹੋਲੀ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਵਾਰ ਸੋਸਾਇਟੀ ਹੋਲੀ ਨਾ ਖੇਡਣ ਦੇਣ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਹੈ।”
“ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਹੋ? ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਮਤਿਹਾਨ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਹੋਲੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਨਵਾਂ ਕੀ ਹੈ?” ਆਰਵ ਨੇ ਮੀਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ।
“ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।” ਮੀਤ ਦੇ ਪਾਪਾ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਨ।
“ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਹੋਲੀ ਸਾਡਾ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ।” ਆਯੂਸ਼ ਨੇ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ। ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਕੈਂਪਸ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੋਲੀ ‘ਤੇ ਕੋਈ ਸਮਾਗਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਬੱਚੇ ਕਈ-ਕਈ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹੋਲੀ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹੋਲੀ ‘ਤੇ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਰੰਗ ਵੀ ਕਈ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦਾ।
“ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ, ਪਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ‘ਤੇ ਕੋਈ ਸਮਝੌਤਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਪਾਪਾ ਵੀ ਦੱਸ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਹੋਲੀ ਨਾ ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਇਸ਼ਿਤਾ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਹੈ।” ਮੀਤ ਨੇ ਆਯੂਸ਼ ਵੱਲ ਦੇਖਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
“ਕੀ ਹੋਇਆ ਇਸ਼ਿਤਾ ਦੀਦੀ ਨੂੰ?” ਇਸੇ ਸਾਲ ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਆਏ ਨਮਿਤ ਨੇ ਮੀਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆ ਕੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ।
ਇਸ਼ਿਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁਆਂਢ ‘ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।
“ਹਾਂ, ਇਸ਼ਿਤਾ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਕਿੰਨੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਉਹ।” ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਆਯੂਸ਼ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ।
ਇਸ਼ਿਤਾ ਮੁੱਖ ਇਮਤਿਹਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦਾ ਪੇਪਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕੀ ਸੀ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ‘ਚ ਭਰਤੀ ਹੋਣਾ ਪਿਆ ਸੀ ਉਹਨੂੰ।” ਮੀਤ ਨੂੰ ਉਹ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗਾ।
“ਮੈਂ ਰਸਾਇਣਕ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ।” ਆਰਵ ਨੇ ਮੂੰਹ ਬਣਾਇਆ।
“ਫਿਰ ਕੀ ਇਸ਼ਿਤਾ ਦੀਦੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਪੇਪਰ ਵਿੱਚ ਫੇਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ?” ਨਮਿਤ ਨੂੰ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ।
“ਇਹ ਵਿਚੋਂ ਕਿੰਨਾ ਬੋਲਦਾ ਹੈ!” ਆਯੂਸ਼ ਨੇ ਨਮਿਤ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਤੋਂ ਖਿਝ ਕੇ ਕਿਹਾ।
“ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਛੋਟਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਨਾਲੇ ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।” ਆਰਵ ਨੇ ਆਯੂਸ਼ ਦੇ ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ।
“ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਿਹਤ ਸੰਬੰਧੀ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਨੂੰ ਅਗਲੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਇਸ਼ਿਤਾ ਠੀਕ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਪੇਪਰ ਦੇਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।” ਮੀਤ ਨੇ ਨਮਿਤ ਨੂੰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ।
“ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਹੁਣ ਇਹ ਦੱਸੋ ਕਿ ਕੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਨਚਾਹੀ ਹੋਲੀ ਮਨਾ ਸਕੀਏ।” ਜਦੋਂ ਆਯੂਸ਼ ਨੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਉਸ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ। ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫੈਸਲਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਗਰੁੱਪ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀ ਕਾਰਜਕਾਰਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਕਾਰਜਕਾਰਨੀ ਮੈਂਬਰ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਸਨ ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਆਪਣੀ ਹੋਲੀ ਖੇਡਣ ਦੀ ਗੱਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖੀ।
“ਦੇਖੋ ਬੇਟਾ, ਅਸੀਂ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਹੋਲੀ ਨਹੀਂ ਮਨਾਈ ਜਾਵੇਗੀ।” ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਮਿਸ਼ਰਾ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ।
“ਇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਲੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਦਿਨ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” ਗੁਪਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ।
“ਖਾਸ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਬੋਰਡ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 12ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਤਾਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਕਰੀਅਰ ਡਿਸਾਈਡ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।” ਇਸ ਵਾਰ ਮੀਤ ਦੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਮੀਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਉਹ ਸਮਝ ਗਏ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਗੱਲਬਾਤ ਜ਼ਰੂਰ ਸੁਣੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਫਿਰ ਐਲਾਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੱਚਾ-ਪਾਰਟੀ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਲੈ ਕੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ।
“ਅੰਕਲ, ਇਸ ਵਾਰ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਦਿਓ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।” ਆਰਵ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿਹਾ।
“ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਾਡੇ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰੋ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਦਗੀ ਨਾਲ ਹੋਲੀ ਮਨਾਈ ਜਾਵੇਗੀ।” ਜਦੋਂ ਆਯੂਸ਼ ਨੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਦਫਤਰ ‘ਚ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਛਾ ਗਈ।
“ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਲਾਨ ਦੱਸੋ!” ਮੀਤੂ ਦੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਆਯੁਸ਼ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾਇਆ।
ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਹੋਲਿਕਾ ਦਹਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੋਲੀ ਖੇਡਣ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀਆਂ।
“ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।” ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ।
“ਅਸੀਂ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਾਂਗੇ, ਅੰਕਲ।” ਥੋੜ੍ਹਾ ਨਰਮ ਰਵੱਈਆ ਦੇਖ ਕੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਇਕੱਠੇ ਬੋਲੇ।
ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਲੀ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਹਰੀ ਝੰਡੀ ਮਿਲ ਗਈ।
ਹੋਲਿਕਾ ਦਹਨ ਲਈ ਪਤਝੜ ਦੇ ਕਾਰਨ ਡਿੱਗੇ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤੇ, ਲੱਕੜਾਂ ਅਤੇ ਨੇੜੇ ਦੀ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਤੋਂ ਕੁਝ ਪਾਥੀਆਂ ਪਾਰਕ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੰਗ-ਬਿਰੰਗੀਆਂ ਝੰਡੀਆਂ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੋਧੀ ਤੋਂ ਛਟੀਆਂ ਮੰਗਵਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੇਕਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਕੈਂਪਸ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਹੋਲਿਕਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ। ਇਕੱਠੇ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਹੋਲਿਕਾ ਦਹਨ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹੋਇਆ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਆਪੋ-ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਵੰਡਿਆ। ਅੱਜ ਤਾਂ ਰੰਗੀਨ ਹੋਲੀ ਸੀ। ਦਸ ਵਜੇ ਸਾਰੇ ਕੈਂਪਸ ਵਾਸੀ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਯੂਸ਼ ਦੇ ਮਾਮਾ, ਜੋ ਕਿ ਅਧਿਆਪਕ ਸਨ, ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਮਤਿਹਾਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਬਚਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੱਤਰ ਨੂੰ ਸਮਝ ਕੇ ਕਿਵੇਂ ਹੱਲ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਸੰਬੰਧੀ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੇ। ਜਿਸ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵੀ ਦੱਸਿਆ। ਸਾਰੇ ਮਾਪੇ ਹੋਲੀ ਮਨਾਉਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੂਝਬੂਝ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ।
ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਸੀ ਰੰਗ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਦੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਚੁਕੰਦਰ ਅਤੇ ਪਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਉਬਾਲ ਕੇ ਘਰ ਵਿਚ ਹੀ ਲਾਲ ਰੰਗ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਟੱਬ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਬੱਚੇ ਇਸ ‘ਚੋਂ ਪਿਚਕਾਰੀ ਭਰਦੇ ਅਤੇ ਦੌੜ-ਦੌੜ ਕੇ ਹਰੇਕ ਤੇ ਰੰਗ ਪਾਉਂਦੇ।
ਕੱਚੀ ਹਲਦੀ ਤੋਂ ਬਣੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਰੌਣਕ ਸੀ। ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਹਲਦੀ ਅਤੇ ਕੇਸਰ ਦਾ ਬਣਿਆ ਗੁਲਾਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਲਗਾਇਆ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਮੈਂਬਰ ਆਪਣੀ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਜੌਹਰ ਵੀ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਸਨ ਜੋ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਸੁਰੀਲਾ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਗੁਜੀਆ ਅਤੇ ਮਟਰ ਦੇ ਸਟਾਲ ‘ਤੇ ਨਮਿਤ ਅਤੇ ਆਰਵ ਦੀ ਮੰਮੀ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕ-ਇਕ ਕਰਕੇ ਪਲੇਟਾਂ ਪਰੋਸ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਜੋ ਸੁਚੱਜਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਾਇਮ ਰਹੇ!
“ਬਸ ਹੋਲੀ ਖੇਡਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਦਸ ਮਿੰਟਾਂ ‘ਚ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।” ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੀਤ ਨੇ ਮਾਈਕ ਰਾਹੀਂ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਚੌਕਸ ਹੋ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਘਰ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਮੀਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮਾਈਕ ‘ਤੇ ਕਿਹਾ,”ਬੱਚਿਓ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਲੀ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ। ਸਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ‘ਤੇ ਮਾਣ ਹੈ। ਹੁਣ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਹਰ ਸਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਹੋਲੀ ਮਨਾਵਾਂਗੇ।” ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਰੰਗੇ ਹੋਏ ਚਿਹਰੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ ਖਿੜ ਉਠੇ।
ਮੂਲ : ਨੀਨਾ ਸਿੰਘ ਸੋਲੰਕੀ
ਅਨੁ : ਪ੍ਰੋ. ਨਵ ਸੰਗੀਤ ਸਿੰਘ