ਦਫਤਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਾਮ ‘ਚ ਫਸਣ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਸੰਘਣੀ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਲਗਪਗ ਤੈਅ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ‘ਚ ਫਸ ਜਾਓਗੇ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਅਪੁਆਇੰਟਮੈਂਟ, ਫਲਾਈਟ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਦਫ਼ਤਰ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦੇ ਹੋਵੋਗੇ। ਪਰ ਸਾਲ 2010 ‘ਚ ਬੀਜਿੰਗ-ਤਿੱਬਤ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ ‘ਤੇ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਅਨੋਖਾ ਟ੍ਰੈਫਿ਼ਕ ਜਾਮ ਹੋ ਨਿਬੜਿਆ ਹੈ।
ਚੀਨ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਬੀਜਿੰਗ ‘ਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਟਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ‘ਚੋਂ ਲੰਘਣਾ ਪਿਆ। ਬੀਜਿੰਗ-ਤਿੱਬਤ ਐਕਸਪ੍ਰੈੱਸਵੇਅ ‘ਤੇ ਅਜਿਹਾ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ਲੱਗਾ ਕਿ ਖਤਮ ਹੋਣ ਦੇ ਕੋਈ ਸੰਕੇਤ ਨਹੀਂ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ‘ਚ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ 12 ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਫਸੇ ਰਹੋ, ਜੀ ਹਾਂ ਇਕ ਜਾਂ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ 12 ਦਿਨ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ। ਇਸ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ‘ਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਯਾਤਰੀ ਫਸੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਜਾਮ 100 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੰਬਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਜਨਜੀਵਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੱਪ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
ਇਹ ਜਾਮ 14 ਅਗਸਤ 2010 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦਰਅਸਲ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਉਸਾਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਭਾਰੀ ਵਾਹਨਾਂ ਦਾ ਆਉਣਾ-ਜਾਣਾ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਇੱਥੇ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ਬੀਜਿੰਗ-ਤਿੱਬਤ ਐਕਸਪ੍ਰੈੱਸਵੇਅ ‘ਤੇ ਲੱਗਾ ਗਿਆ। ਮੰਗੋਲੀਆ ਤੋਂ ਬੀਜਿੰਗ ਤਕ ਕੋਲਾ ਤੇ ਨਿਰਮਾਣ ਸਮੱਗਰੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਟਰੱਕਾਂ ਨੇ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਸੜਕ ਦੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਨਿਰਮਾਣ ਕਾਰਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਬੰਦ ਸੀ।
ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਵਾਹਨਾਂ ‘ਚ ਮਕੈਨੀਕਲ ਨੁਕਸ ਪੈ ਗਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਹਾਲਾਤ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਅਸਾਧਾਰਨ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤਕ ਵਾਹਨਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜਾਈ ਠੱਪ ਰਹੀ। ਫਸੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਕ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਣ ਗਈ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੌਣਾ, ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਸਹਿਣਾ ਪਿਆ।