ਕਾਵਿ-ਵਿਅੰਗ
ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਉਮੀਦਾਂ ਭਰੀ ਵਾਰਤਾਲਾਪ
ਅਧਿਆਪਕ↓
ਬਾਂਝ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਮਾਲੀ ਕੀਕਣ , ਘਰ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾਵੇ।
ਇਸ ਨਾ-ਮੁਰਾਦ ਬਿਮਾਰੀ ਲਈ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਤਰਲੇ ਪਾਵੇ।
ਵਿਦਿਆਰਥੀ↓
ਨਾ ਪਾਸ ਹੋਣ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚਡ਼੍ਹਿਆ ਚਾਅ।
ਇਸ ਕਰੋਨੇ ਨੇ ਤਾਂ ਸਰ ਜੀਓ, ਸਾਡੇ ਸੂਤ ਲਏ ਨੇ ਸਾਹ।
ਅਧਿਆਪਕ↓
ਗੁਰੂਆਂ ਪੀਰਾਂ ਦੀ ਧਰਤ ਹੈ, ਕੋਈ ਵਾਲ ਵਿੰਗੇ ਨਾ ਹੋਣੇ।
ਘਬਰਾਓ ਨਾ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਓ, ਸਦਾ ਨਾ ਏਹ ਦਿਨ ਰਹਿਣੇ।
ਵਿਦਿਆਰਥੀ↓
ਜੀਅ ਕਰਦੈ ਸਕੂਲੇ ਔਂਣ ਲਈ,ਪੈ ਮੰਜੇ ਉੱਤੇ ਅੱਕਗੇ ਅਾਂ।
ਚਿੱਤ ਲੱਗੇ ਨਾ ਸਰ ਜੀਓ, ਕੰਮ ਕਰ ਵੀ ਹੁਣ ਥੱਕਗੇ ਅਾਂ।
ਅਧਿਆਪਕ↓
ਘੁੱਟ ਸਬਰਾਂ ਦੇ ਭਰਲੋ ਬਸ ! ਆ ਰਲਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਨਾਵਾਂਗੇ।
ਕੁਝ ਦਿਨ ਸੰਜਮ ਹੋਰ ਸਹੀ ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ ਸਕੂਲੇ ਆਵਾਂਗੇ।
ਵਿਦਿਆਰਥੀ↓
ਸਰ ਸਬਰਾਂ ਦੇ ਵੀ ਬੰਨ੍ਹ ਟੁੱਟੇ ਕੁਝ! ਅਸਾਂ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਜੀ।
ਘਰ ਪੱਕੇ ਹੁਣ ਰੋਟੀ ਨਾ, ਨਾ ਬਾਪੂ ਦੀ ਲੱਗੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਜੀ।
ਅਧਿਆਪਕ↓
ਯੋਧੇ ਤਾਂ ਏਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ, ਹਰ ਸ਼ੈਅ ਨਾਲ਼ ਲੜ੍ਹਨਾ ਜਾਣਦੇ ਨੇ।
ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਭੀੜ ਪਈ, ਕਿੰਝ ਰਲ ਕੇ ਹਿੱਕਾਂ ਤਾਣਦੇ ਨੇ।
ਵਿਦਿਆਰਥੀ↓
ਚਲੋ ਠੀਕ ਹੈ ਸਰ ਜੀਓ, ਸਭੈ ਗੱਲਾਂ ਮਨ ‘ਚ ਵਸਾ ਲਾਂਗੇ।
ਆੱਨ ਲਾਈਨ ਸਭ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਬੈਠ ਮਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਲਾਂ ਗੇ।
ਅਧਿਆਪਕ↓
‘ਪਰਮ-ਅਾਤਮਾ ਭਲੀ ਕਰੂ , ਗੱਲ ਮੰਨੀ ਤੁਸੀਂ ਅਸਾਡੀ ਵੀ।
ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਨੇ , ਰੁੱਤ ਆ ਗਈ ਵਾਡੀ ਦੀ।
———————00000———————